การวิจัยทางวิทยาศาสตร์

หลังจากย้ายกลับไปอยู่ที่ประเทศเกาหลี ยูทำงานที่สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์ชีวภาพและเทคโนโลยีชีวภาพแห่งประเทศเกาหลีจนถึงปี พ.ศ. 2543[6] หลังจากนั้นเธอย้ายไปดำรงตำแหน่งนักวิทยาศาสตร์การวิจัยหลักที่สถาบันวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศเกาหลี[6] งานส่วนใหญ่ของยูมุ่งเน้นไปที่การปลดล็อกโครงสร้างและการพับของโปรตีนแอลฟาวัน-แอนติทริปซินซึ่งเป็นโปรตีนเซอร์ปิน[8] ยูและทีมวิจัยของเธอได้ทำงานเพื่อค้นหาว่ากรดอะมิโนตัวไหนบ้างที่สามารถยับยั้งการกลายพันธุ์ประเภทต่าง ๆ ได้ เช่น การกลายพันธุ์ tsf ซึ่งส่งผลให้การพับโปรตีนบกพร่อง[9] เธอและกลุ่มนักวิจัยของเธอยังได้จดสิทธิบัตรวิธีการเตรียมอัลฟ่า-1 แอนทริทริปซินมิวทีนที่มีพันธะไดซัลไฟด์[10]

ผลงานของเธอปรากฏในวารสาร เนเจอร์,[11] The Journal of Proteome Research,[12] Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America,[13]Journal of Molecular Biology,[14] the Journal of Biological Chemistry[15] BMB Reports[16] และอื่น ๆ และได้รับการอ้างอิงเป็นจำนวนมากในสาขาชีวเคมี พันธุศาสตร์ อณูชีววิทยา ภูมิคุ้มกันวิทยา และจุลชีววิทยา[17]

งานสาธารณะ

ยูดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการของศูนย์การทำหน้าที่ของโปรตีน (Functional Proteomics Center) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงแนวพรมแดนการวิจัยและพัฒนาแห่งศตวรรษที่ 21 (21st Century Frontier R&D) ที่สถาบันวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศเกาหลี ตั้งแต่เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2545 ถึงกรกฎาคม พ.ศ. 2553[5][6][18] ในปี พ.ศ. 2553 เธอได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งใหม่ในรัฐบาลเกาหลีใต้ที่มีชื่อว่าเจ้าหน้าที่อาวุโสเพื่ออนาคตของชาติ[18] เธอได้รับความรับผิดชอบให้ดูแลการสื่อสารเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของรัฐบาล และให้ช่วยส่งเสริมเทคโนโลยีที่ลดการปล่อยคาร์บอนและเทคโนโลยีที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม[19] เธอยังดำรงตำแหน่งประธานของสมาคมชีวฟิสิกส์แห่งประเทศเกาหลีตั้งแต่ปี พ.ศ. 2552-2553 และยังเป็นประธานขององค์การจีโนมประเทศเกาหลี ในปี พ.ศ. 2553[20][21]